Woordsoort | werkwoord |
---|---|
Uitspraak | /ɪriˈteːrə(n)/ |
Afbreking | ir·ri·te·ren |
Aantonende wijs | |
---|---|
Tegenwoordige tijd | Verleden tijd |
(ik) irriteer | (ik) irriteerde |
(jij) irriteert | (jij) irriteerde |
(hij) irriteert | (hij) irriteerde |
(wij) irriteren | (wij) irriteerden |
(jullie) irriteren | (jullie) irriteerden |
(gij) irriteert | (gij) irriteerdet |
(zij) irriteren | (zij) irriteerden |
Aanvoegende wijs | |
Tegenwoordige tijd | Verleden tijd |
(dat ik) irritere | (dat ik) irriteerde |
(dat jij) irritere | (dat jij) irriteerde |
(dat hij) irritere | (dat hij) irriteerde |
(dat wij) irriteren | (dat wij) irriteerden |
(dat jullie) irriteren | (dat jullie) irriteerden |
(dat gij) irriteret | (dat gij) irriteerdet |
(dat zij) irriteren | (dat zij) irriteerden |
Gebiedende wijs | |
Enkelvoud/Meervoud | Meervoud |
irriteer | irriteert |
Deelwoorden | |
Tegenwoordig deelwoord | Verleden deelwoord |
irriterend, irriterende | (hebben) geïrriteerd |
Afrikaans | irriteer |
---|---|
Duits | reizen; aufreizen; erregen; erzürnen; irritieren; angreifen |
Engels | irritate |
Esperanto | iriti |
Faeröers | arga; erta; ørkymla |
Spaans | acuciar; incitar |