Woordsoort | werkwoord |
---|---|
Uitspraak | /ɪndyˈserə(n)/ |
Afbreking | in·du·ce·ren |
Aantonende wijs | |
---|---|
Tegenwoordige tijd | Verleden tijd |
(ik) induceer | (ik) induceerde |
(jij) induceert | (jij) induceerde |
(hij) induceert | (hij) induceerde |
(wij) induceren | (wij) induceerden |
(jullie) induceren | (jullie) induceerden |
(gij) induceert | (gij) induceerdet |
(zij) induceren | (zij) induceerden |
Aanvoegende wijs | |
Tegenwoordige tijd | Verleden tijd |
(dat ik) inducere | (dat ik) induceerde |
(dat jij) inducere | (dat jij) induceerde |
(dat hij) inducere | (dat hij) induceerde |
(dat wij) induceren | (dat wij) induceerden |
(dat jullie) induceren | (dat jullie) induceerden |
(dat gij) induceret | (dat gij) induceerdet |
(dat zij) induceren | (dat zij) induceerden |
Gebiedende wijs | |
Enkelvoud/Meervoud | Meervoud |
induceer | induceert |
Deelwoorden | |
Tegenwoordig deelwoord | Verleden deelwoord |
inducerend, inducerende | (hebben) geïnduceerd |
Catalaans | induir |
---|---|
Duits | induzieren |
Engels | induce |
Esperanto | indukti |
Fins | johtaa |
Spaans | inducir |