Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈambrɑndə(n)/ |
Trennung | aan·bran·den |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(hij) brandt aan | (hij) brandde aan |
(zij) branden aan | (zij) brandden aan |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat hij) aanbrande | (dat hij) aanbrandde |
(dat zij) aanbranden | (dat zij) aanbrandden |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
aanbrandend, aanbrandende | (zijn) aangebrand |
Deutsch | anbrennen |
---|---|
Englisch | stick to the pan |
Esperanto | brulgluiĝi |
Französisch | attacher |
Saterfriesisch | anbaadenje; anbaanje; koolje |
Spanisch | quemarse |
Westfriesisch | oanbaarne; oansangerje |