Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈɔbdrɪŋə(n)/ |
Trennung | op·drin·gen |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) dring op | (ik) drong op |
(jij) dringt op | (jij) drong op |
(hij) dringt op | (hij) drong op |
(wij) dringen op | (wij) drongen op |
(jullie) dringen op | (jullie) drongen op |
(gij) dringt op | (gij) drongt op |
(zij) dringen op | (zij) drongen op |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) opdringe | (dat ik) opdronge |
(dat jij) opdringe | (dat jij) opdronge |
(dat hij) opdringe | (dat hij) opdronge |
(dat wij) opdringen | (dat wij) opdrongen |
(dat jullie) opdringen | (dat jullie) opdrongen |
(dat gij) opdringet | (dat gij) opdronget |
(dat zij) opdringen | (dat zij) opdrongen |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
dring op | dringt op |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
opdringend, opdringende | (zijn) opgedrongen |
Deutsch | aufdrängen; aufnötigen; dringen; aufdringen |
---|---|
Englisch | force; coerce; thrust; assert; impose |
Esperanto | trudi |
Färöerisch | noyða |
Finnisch | tyrkyttää |
Französisch | contraindre; imposer; obliger |
Katalanisch | imposar |
Portugiesisch | ditar; forçar; impor; obrigar |
Rumänisch | forța; impune |
Saterfriesisch | aptringe; tringe |
Spanisch | constreñir; imponer; obligar |