Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /pɑrˈkerə(n)/ |
Trennung | par·ke·ren |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) parkeer | (ik) parkeerde |
(jij) parkeert | (jij) parkeerde |
(hij) parkeert | (hij) parkeerde |
(wij) parkeren | (wij) parkeerden |
(jullie) parkeren | (jullie) parkeerden |
(gij) parkeert | (gij) parkeerdet |
(zij) parkeren | (zij) parkeerden |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) parkere | (dat ik) parkeerde |
(dat jij) parkere | (dat jij) parkeerde |
(dat hij) parkere | (dat hij) parkeerde |
(dat wij) parkeren | (dat wij) parkeerden |
(dat jullie) parkeren | (dat jullie) parkeerden |
(dat gij) parkeret | (dat gij) parkeerdet |
(dat zij) parkeren | (dat zij) parkeerden |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
parkeer | parkeert |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
parkerend, parkerende | (hebben) geparkeerd |
Afrikaans | parkeer |
---|---|
Dänisch | parkere |
Deutsch | parken |
Englisch | park |
Esperanto | parki; parkumi |
Französisch | garer; stationner |
Papiamento | parker; stashoná |
Portugiesisch | estacionar |
Rumänisch | parca |
Thai | จอด |
Westfriesisch | parkeare; parkearje |