Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ˈtuɣevə(n)/ |
Trennung | toe·ge·ven |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) geef toe | (ik) gaf toe |
(jij) geeft toe | (jij) gaf toe |
(hij) geeft toe | (hij) gaf toe |
(wij) geven toe | (wij) gaven toe |
(jullie) geven toe | (jullie) gaven toe |
(gij) geeft toe | (gij) gaaft toe |
(zij) geven toe | (zij) gaven toe |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) toegeve | (dat ik) toegave |
(dat jij) toegeve | (dat jij) toegave |
(dat hij) toegeve | (dat hij) toegave |
(dat wij) toegeven | (dat wij) toegaven |
(dat jullie) toegeven | (dat jullie) toegaven |
(dat gij) toegevet | (dat gij) toegavet |
(dat zij) toegeven | (dat zij) toegaven |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
geef toe | geeft toe |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
toegevend, toegevende | (hebben) toegegeven |
Dänisch | indrømme |
---|---|
Deutsch | konzedieren; zugestehen; bewilligen; einräumen |
Englisch | admit; concede; grant |
Esperanto | koncedi |
Färöerisch | játta; loyva |
Isländisch | viðurkenna |
Norwegisch | innrømme |
Schwedisch | medge |
Thai | ยอม |
Ungarisch | megadni |