Synonyme: compromitteren, in opspraak brengen
| Wortart | Verb |
|---|
| Aussprache | /blaˈmeːrə(n)/ |
|---|
| Trennung | bla·me·ren |
|---|
Konjugation
| Indikativ |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (ik) blameer | (ik) blameerde |
| (jij) blameert | (jij) blameerde |
| (hij) blameert | (hij) blameerde |
| (wij) blameren | (wij) blameerden |
| (jullie) blameren | (jullie) blameerden |
| (gij) blameert | (gij) blameerdet |
| (zij) blameren | (zij) blameerden |
| Konjunktiv |
|---|
| Präsens | Präterium |
|---|
| (dat ik) blamere | (dat ik) blameerde |
| (dat jij) blamere | (dat jij) blameerde |
| (dat hij) blamere | (dat hij) blameerde |
| (dat wij) blameren | (dat wij) blameerden |
| (dat jullie) blameren | (dat jullie) blameerden |
| (dat gij) blameret | (dat gij) blameerdet |
| (dat zij) blameren | (dat zij) blameerden |
| Imperativ |
|---|
| Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
|---|
| blameer | blameert |
| Partizipien |
|---|
| Präsenspartizip | Perfektpartizip |
|---|
| blamerend, blamerende | (hebben) geblameerd |