Wortart | Verb |
---|---|
Aussprache | /ɑkrediˈteːrə(n)/ |
Trennung | ac·cre·di·te·ren |
Indikativ | |
---|---|
Präsens | Präterium |
(ik) accrediteer | (ik) accrediteerde |
(jij) accrediteert | (jij) accrediteerde |
(hij) accrediteert | (hij) accrediteerde |
(wij) accrediteren | (wij) accrediteerden |
(jullie) accrediteren | (jullie) accrediteerden |
(gij) accrediteert | (gij) accrediteerdet |
(zij) accrediteren | (zij) accrediteerden |
Konjunktiv | |
Präsens | Präterium |
(dat ik) accreditere | (dat ik) accrediteerde |
(dat jij) accreditere | (dat jij) accrediteerde |
(dat hij) accreditere | (dat hij) accrediteerde |
(dat wij) accrediteren | (dat wij) accrediteerden |
(dat jullie) accrediteren | (dat jullie) accrediteerden |
(dat gij) accrediteret | (dat gij) accrediteerdet |
(dat zij) accrediteren | (dat zij) accrediteerden |
Imperativ | |
Einzahl/Mehrzahl | Mehrzahl |
accrediteer | accrediteert |
Partizipien | |
Präsenspartizip | Perfektpartizip |
accrediterend, accrediterende | (hebben) geaccrediteerd |
Deutsch | akkreditieren; beglaubigen; bevollmächtigen |
---|---|
Englisch | accredit |
Esperanto | akrediti |
Französisch | accréditer |
Isländisch | löggilda; veita umboð; viðurkenna sem fullgildan |
Katalanisch | acreditar |
Portugiesisch | acreditar |
Spanisch | acreditar |
Ungarisch | akkreditál |